(4) Polerowanie

Proces polerowania jest ważnym procesem dla efektu lastryko. Głównym celem polerowania jest zeszlifowanie zaczynu cementowego na warstwie wierzchniej i wygładzenie balastu kamiennego na powierzchni.

TransGrind dostarcza różnego rodzaju narzędzia diamentowe do szlifowania i polerowania lastryko, także do betonu i kamienia. Dla wielu klientów dostarczyliśmy wiele różnych rodzajów narzędzi diamentowych, takich jak narzędzia Scanmaskin, narzędzia Lavina, narzędzia Klindex, narzędzia Husqvarna, narzędzia HTC itp. Zapraszamy do zapoznania się z naszymi produktami, klikając zdjęcia, aby uzyskać dostęp do naszej oficjalnej strony internetowej, jeśli jesteś zainteresowany .

Istnieją dwa rodzaje polerowania: polerowanie mechaniczne i polerowanie ręczne. Jeśli pozwalają na to warunki konstrukcyjne, należy w jak największym stopniu stosować polerowanie mechaniczne, które nie tylko działa szybciej, ale także znacznie zmniejsza pracochłonność. Jeśli do polerowania używana jest szlifierka, zwykle stosuje się narzędzie ścierne. Struktura narzędzi ściernych ogólnie obejmuje cząstki ścierne, spoiwa, pory i wypełniacze.

Ziarna ścierne stanowią główny korpus narzędzia ściernego, a krawędzie i narożniki odsłonięte na powierzchni narzędzia ściernego służą jako krawędzie tnące do cięcia lastryko. Istnieje wiele rodzajów materiałów ściernych, takich jak piasek kwarcowy, korund, naturalny diament, węglik i tak dalej. Zgodnie z różnymi celami ścierniwo jest przetwarzane na cząstki o różnych średnicach.

Spoiwo jest materiałem wiążącym narzędzia ściernego, który działa w celu konsolidacji cząstek ściernych, czyniąc je narzędziem ściernym o określonym kształcie i wytrzymałości.

Pory to puste przestrzenie wewnątrz narzędzia ściernego, które mogą wykluczyć szlifowanie i pomieścić wodę chłodzącą podczas szlifowania. Ze względu na dużą ilość odprowadzanych wiórów podczas szlifowania zgrubnego lastryko, jeśli narzędzie ścierne jest ciasno zorganizowane, a miejsce na wióry szlifierskie i wodę chłodzącą jest małe, możliwe jest nie tylko spalenie płyty, ale również połysk powierzchni płyty. Dlatego też, w celu przezwyciężenia tego zjawiska, część miękkich materiałów, takich jak gazobeton lub cząstki perlitu, zazwyczaj dodaje się do struktury narzędzia ściernego.

Polerowanie kontroluje głównie dwa punkty, jeden to kontrola czasu szlifowania; drugim jest opanowanie liczby czasów polerowania. Jeśli czas szlifowania nie jest dobrze kontrolowany, wpłynie to na wydajność i jakość pracy. Jeśli szlifowanie rozpocznie się wcześnie, wytrzymałość cementowej zawiesiny balastowej jest zbyt niska, co spowoduje poluzowanie lub nawet odpadnięcie balastu. Jeśli czas mielenia jest spóźniony, wytrzymałość zaczynu cementowego jest wysoka, co utrudni szlifowanie. Aby osiągnąć ten sam efekt, zajmie to odpowiednio więcej czasu.

Różne gatunki cementu, różne proporcje i różne temperatury mają wpływ na twardnienie i wytrzymałość zaczynu cementowego. Aby uzyskać odpowiedni czas szlifowania, najlepiej określić go po próbnym szlifowaniu.

Liczba cykli polerowania jest różna dla różnych klas podłóg z lastryko. Zwykłe teraz lastryko musi przejść nie mniej niż „dwa rozcieranie na miazgę i trzy mielenie”, aby osiągnąć pożądany efekt. W przypadku zaawansowanego lastryko artystycznego należy odpowiednio zwiększyć liczbę czasów polerowania oraz zwiększyć stopień rozdrobnienia osełki. W normalnych warunkach do pierwszego szlifowania należy użyć grubszej ściernicy, zwykle 60 do 80. Tym razem wymagane jest wygładzenie i równomierne szlifowanie, aby wszystkie kamienie i siatki były wyraźnie odsłonięte. Po zakończeniu pierwszego polerowania spuść mętną zawiesinę, spłucz powierzchnię czystą wodą, a następnie sprawdź płaskość powierzchni linijką. Pierwszy przejazd ma pewne ślady zużycia na powierzchni z powodu grubej ściernicy. Dodatkowo, zeszlifowanie warstwy fugi uwidacznia wady powierzchniowe, takie jak pęcherze, małe dziury, pęcherzyki powietrza. Te wady powierzchniowe należy przetrzeć zaprawą w tym samym kolorze na tej samej powierzchni, potocznie zwaną fugą. Po 2-3 dniach konserwacji można przeprowadzić drugie polerowanie.

Do drugiego polerowania użyj drobniejszej ściernicy niż pierwsza, a metoda szlifowania jest taka sama jak pierwsza. Tym razem wymagane jest usunięcie śladów zużycia i wypolerowanie powierzchni. W przypadku miejscowych dziobów i małych defektów napraw je za pomocą zaczynu cementowego o tym samym kolorze. Po 2-3 dniach utwardzania można po raz trzeci wypolerować.

Do trzeciego przejścia użyj 180-240 drobnoziarnistych kamieni szlifierskich. Tym razem powierzchnia powinna być gładka i płaska, bez pęcherzy, bez porów, a kamienie są równomiernie wyeksponowane. Ze względu na słabą kontrolę mechaniczną narożników należy ją odpowiednio zeszlifować ręcznie, a na koniec spłukać wodą.

(5) Woskowanie

Woskowanie ma na celu rozjaśnienie, wygładzenie i upiększenie podłogi lastryko. Jest również łatwy w utrzymaniu i czyszczeniu dzięki cienkiej warstwie wosku na powierzchni. Woskowanie rozpoczyna się po całkowitym wyschnięciu warstwy nawierzchniowej. Przed woskowaniem, aby płyn woskowy lepiej związał się z warstwą wierzchnią, warstwę wierzchnią należy przetrzeć kwasem szczawiowym. Funkcja pocierania kwasu szczawiowego polega głównie na oczyszczeniu resztek zawiesiny cementowej i drobnego proszku kamiennego na warstwie powierzchniowej, dzięki czemu niewielka ilość zawiesiny i proszku osadzonego na powierzchni może zostać wyeliminowana przez działanie kwasu szczawiowego. Kwas szczawiowy, wzór chemiczny (COOH)2, to najprostszy kwas dikarboksylowy, który jest rodzajem bezbarwnego kryształu, łatwo rozpuszczalnego w wodzie. Kwas szczawiowy jest podatny na reakcje chemiczne z wodorotlenkiem wapnia w cemencie, i ma słaby wpływ na korozję i odkażanie powierzchni warstwy powierzchniowej. Dlatego szorowanie kwasem szczawiowym przed woskowaniem może zapewnić wiązanie między płynnym woskiem a warstwą powierzchniową i poprawić efekt znajdowania wosku.

W przypadku użycia kwasu szczawiowego należy go najpierw rozpuścić w 10% roztworze kwasu szczawiowego z wodą, posypać równomiernie na warstwę wierzchnią, następnie lekko zmielić osełką, a następnie spłukać wodą. Po wyschnięciu podłoża można go woskować.

Woskowanie, znane również jako wosk do wycierania, zazwyczaj wykorzystuje wosk podłogowy, który jest produktem woskowym do ochrony i dekoracji podłogi. Składa się z naturalnego wosku lub stałej parafiny wyekstrahowanej z ropy naftowej i rozpuszczalnika.

Woskowanie powszechnie stosuje następujące dwie metody. Jednym z nich jest użycie przędzy bawełnianej (lub cienkiej tkaniny) zamoczonej w gotowym wosku do natarcia warstwy na powierzchni. Po wyschnięciu za pomocą maszyny szlifierskiej zwiąż worek (lub konopie) i przetrzyj go kilkakrotnie, aż będzie gładki i błyszczący. Inną metodą woskowania jest nałożenie gotowego wosku na warstwę wierzchnią, wypalenie palnikiem, wniknięcie stopionego wosku w pory, a następnie wypolerowanie.

Woskowane podłoże powinno być jasne i gładkie, powierzchnia gładka i delikatna, kamienie czyste i piękne, a kolor jednolity. Jeśli lokalnie nagromadził się kurz, można go delikatnie wytrzeć mopem zamoczonym w niewielkiej ilości nafty.